رسالت من ۱ | احساس تنهایی ،آری یا خیر ؟ سخن سبز

سلام سلام
احترام و عرض ادب بر تمام انسانهایی که لحظه های امانتشان را در برای حق میگذرانند .
انسان موجودی تنها ولی بسیار شلوغ است .رنج تنهایی من شامل داستان بیماری دختر زیبایم است که هر روزقبل از طلوع به هنگام تلاش برای قطره ای به صف کار با نوری کم به چشمانش نگاه میکنم ببینم مجدد ورم دارد یا نه (بیماری)بعد میرویم .د راوایل مرا چنان تنها کرده بود که غم از دست دادنش را در فاصله خانه تا کارخانه تشریح میکردم که چگونه بعد رفتنش برخورد کنم با خود ومردم .این روزها شروع مدرسه ونگاه زیبای او را میبینم هنوز از بیماری رنج میبرد همین الان که مینوسم بستری است ولی در این شش سال با او خیلی صحبت کرده ام با خالقش از او خواسته که پاذلش را هر وقت بخواهد میتواند ببرد من اماده ام چون من وظایفم را در حد اموزشم انجام میدهم تنها شده ام ام بی کس نشده ام خالق زیبا برای من نهایت هر چیزی را میبیند ولی امید دارم که او میماند و در لباس عشق به خانه بخت میرود ،روزهای بسیار سختی است اما نشان خداوند هر روز با من است ارامش و امید وتنهایی که من با ان به همه چیز میرسم ،به مرگ میرسم گریه میکنم و خودم را در شرایطش قرار میدهم و گریه میکنم و مجدد روز بعد امیدوار و او را در لبای عشق به خانه بخت میفرستم و با شادی به همسرم میگویم خدا بزرگ است دیدی کیانا خوب شد .و گاهی که به بستر بیماری او میروم دوچندان خوشحالم که او از خیلی ها در سلامتی بهتر است و چند لحظهای که مینشینم دوبار ه دلم برای تخت کناری چنان از غم پر میشود که دعایم تا از تخت کناری تا شمال افریقا برای تمام کسانی که در تنهایی گرفتا ر غم هستند میرود .من یاد گرفته ام بزرگ باشم ومثل گل .در این شش سال یک کتاب چاپ کرده ام و دومی در حال نوشتن واین همان تنهایی بود که خدا برای من دیده است ….اروزی سلامتی برای تمام بیماران وارامش برای تمام پدر ها و مادرها

با سلام
ممنون از مقاله خوبتون
چه زمانی احساس تنهایی می کنیم؟
هنگامی که فارغ از هر مشغولیتی باشیم.
من تو خونه نشستم نه هدفی دارم؛ نه کاری میکنم؛ نه مسئولیتی می پذیرم و فقط کار من شده غر زدن چگونه میخوام احساس تنهایی نکنم.
هیچوقت یادم نمیره در کنار مدرسه‌مون یه بقالی کوچکی بود که یه پیرمرد مهربون توش کار می‌کرد جالب اینجا بود این آقا مشتری هم نداشت هر موقع واسه خرید میرفتم می گفت هر موقع دوست داری پولشو بیار منم کلی ذوق میکردیم (ههههه)
تا اینکه متوجه شدم این پیرمرد چندتا پسر داره که همه شون میلیونر اند و اینا بخاطر اینکه باباشون احساس تنهایی نکنه واسش مشغولیتی ایجاد کرده بودن و اتفاقا از نظر مالی هم هوای باباشون داشتن (واقعا دم چنین پسرای گرم)
فکر نکنیم همه اونایی ک ازدواج کردن و یا دوست های زیادی دارن دیگه احساس تنهایی نمی‌کنن اونا هم سرگرم کاری نشن احساس تنهایی بهشون دست میده.
دوست عزیز فقط کافیه یه اقدامی بکنیم و خومون رو سرگرم کنیم دیگر تنهایی از فرهنگ لغت زندگی‌مون پاک میشه.
خیلی مچکر که تا آخر مطالعه کردین??

با عرض سلام و خسته نباشید خدمت شما خانم قهرمانی خوشگل و با انگیزه
این داستان “تنهایی” مطمئنا یه دعوت به سفر درونی برای کشف دنیای درونه.. .
ولی خوب این دنیای درون ممکنه خیلی خیلی پیچیده باشه و خیلی جاها باید دست تو دست یکی بری ادامه سفرت رو… .. (للگی نه طبیعتا”، ولی داستان پیچیدگی های خاص خودش رو داره و انگار “هوش هیجانی” فرد هم باید دخیل باشه تویه این پروسه.. .)
..
من خودم یه در اومدن از یه شغل سر اخلاق های دوگانه طورم داشتم که شروع یه سلسله دردسر های زنجیره ای بود از سال ۹۱ که هیچوقت قطع نشدن!!
یعنی هر بار هم خواستم منطقی پیدا کنم واسه اشتباهاتم و خودم رو توجیه کنم”، نتونستم مدت زیادی ادامه بدم و بازم افسردگی حاصل از یه شکاف عمیق ریشه ای در روان ناخودآگاهم منو دچار “آرزوی بازگشت به گذشته” می کرد!!
در واقع همیشه ناامیدی بعد یه مدت تلاش به سراغم میومد و من از بس ترس های قدیمیم از دوران کودکی از “نیاز داشتن به حمایت برادرها و خانواده م” رو با خودم یدک کشیده بودم و حتی “ازدواج” خیلی کوتاهی هم که سال ۹۳ داشتم و به جدایی زودهنگام و تشدید افسردگیم منجر شد هم باز منو زمینگیرتر از قبل کرد!!
تنها راهکار من فرار از خودم با “مواد مخدر” بود! چون اصلا نمی فهمیدم مشکل اساسی کجاست؟!؟
که به هر حال سالهای تنهاییم تو اتاقک نزدیک خانواده م تو خونه باغمون طوری بود که دوستام میومدن و داستان زندگی بعضی هاشون که سنشون ۵ سال و ۱۰ سال حتی ازم کوچیکتر بودن و امید و آرزوها و روحیه مثبتشون واسه من دهه شصت ی به بن بست خورده جذاب بودن!
من یه جاهایی تاثیر مثبت ناخودآگاهانه ای روی زندگی هاشون داشتم و اونها هم معمولا لنگ جا بودن واسه مصرف دراگ میومدن سمتم…
من اصلا حال و حوصله فکر کردن به هیچی رو نداشتم و امروز رو فردا می کردم و هیچ فرآیندی رو نتونسته بودم تمام کنم و منفی نگری های شدیدی رو تو خودم پرورش داده بودم!!
تنها خصوصیت خوبم این بود که همیشه مثبت و خندان بودم و گند کاری های سایرین رو قضاوت نمی کردم! (اونم احتمالا بخاطر اینکه همه رو از خودم بهتر میدونستم، چون دقیقا با خودم دشمن بودم و اکثرا به “خودکشی” فکر می کردم و حضور سایرین و شادیشون منو به آینده امیدوار می کرد??)
در مجموع حتی باعث ازدواج کردن یه دوستم شدم که ۵ سال ازم کوچیکتر بود و خلافکار طور هم هست! چون از اینکه جسارت داشت خوشم میومد! چون خودم حتی انگیزه کافی و یا اون نوع نگاه بی خیالانه برای ای سبک زندگی رو نداشتم ولی بدم نمیکند و تشویقش هم می کردم! (بماند که وقتی سال ۹۶ رفتم خدمت همین دوست نما که یه دختر روستایی رو که کلی سال به پاش نشسته بود رو بالاخره عقد کرد و الان ۲ ساله شده پسرشان وسایل اتاقمم دزدید و تا همین الان کلا درگیر هزاران داستان پشت پرده شدم بابت این قضایا و هنوز جواب شکایتم هم نیومده و به هر حال نمیخوام نابالغانه و با چک و لگد و دعوا این قضیه رو حل کنم)
ولی خوب خلاصه تاثیرات مثبتی هم داست دیدن کسی که مثال نقضی بود برای سبک زندگی منفی نگرانه و ناامیدانه من!!
با اینکه من با سواد و تحصیل کرده و شهرنشین بودم و اون دیپلم تجربی و روستایی خیلی پرت، ولی همیشه خندان طور بود و مثبت و با انرژی که واسه من این نیروی درونی ش که سالها بود تو خودم گمش کرده بودم واقعا جذاب بود!! !

خلاصه من رفتم خدمت و تعامل کردم با جامعه و همزمان کتاب خوندم و برخوردهام با سایرین رو بیشتر و واقعی تر و ممتدتر کردم و تازه داشتم می فهمیدم که من این همه سال یه سری حفره ها و زخم های درونی رو دارم با خودم یدک می کشم و همین ها باعث سرقت انرژی های روانیمن!

کتاب های مهمی که خوندم:
انسان در جستجوی خویشتن
رولو می

“تضادهای درونی” و “عصبیت و رشد آدمی”
کارن هورنای

و یه کتاب در زمینه “روح” از “سیلویا براون”
که واقعا مهمترین کتابهایی بودن که ریشه مشکلاتم رو بهم نشون دادن و نحوه اصلاح عملکردم رو هم با داشتن فضای تنهایی تویه خدمت و حتی نداشتم گوشی موبایل و بعد تر کمتر داشتنش باعث شد مدیریت انرژی های روانی رو متوجه بشم”
ولی اون نکردن هام رو خیلی دیرتر ریشه یابی کردم و هنوزم درگیرشونم و کلی “یونگ” خوندم و خیلی هم ریسک پذیرانه تر رفتم تو دل مشکلات و هنوزم با مقوله غلبه بر سایه های فردی و خانوادگی و جمع دوستان و سایه های شهر و کشور و… در مبارزه مداوم هستم و به طرز عجیبی متوجه “بعد چهارم” شدم!!!!
جایی که همیشه هست و کلی پیچیدگی داره (هم مثبت و هم منفی) و عجیبی ش واسم انکار سایرین و عجیب بودن بازی های مداوم روانیش بوده که واقعا کار پیچیده و سختیه جلو رفتن سالم تویه این ابعاد روح… .?????
در کل باید بر ترس هام در مستقل شدن بصورت تنهایی و موفق شدنم تویه کارها غلبه کنم و این قضیه واقعا پازل پیچیده ایه… .
ولی خوب توکلمون همیشه به خداست و امیدوارم خدا به همه کمک کنه، چون سفر فردی خیلی جاها واقعا پیچیده و سخته و با “عالم غیب” که همیشه انکار میشه و باید واسش شناخت پیدا کنی نسبت به ساختار اجتماع و روان ناخودآگاه و خانواده و جامعه و..‌ و باید بتونی انرژی هات رو درست مدیریت کنی و در مجموع واقعا پشتکار و انگیزه و مهمتر از همه “ایمان” داشته باشی..
خلاصه خدا قوت??
ما رو هم دعا کنید?????????

انشالله که جوونا راه خودشونو پیدا کنن و درگیر افکار منفی و گذشته گرایی و ناامیدی نباشن؛ چون همه ی اینا مثل صحبت های خودتون اژدها های مسیر حرکت ما هستن… .

به نظرم نوشته هاتون یه کم سطحیه. اگه یه کم به مقاله هاتون عمق بدین جذاب تر و تاثیرگذار تر خواهد شد.
با آرزوی موفقیت

سلام و درود بر شما .
از نظر من احساس تنهایی یعنی خلا درونی که باید با فرد دیگر پر شود . البته ما انکار نمی کنیم که انسان موجودی است اجتماعی و نیاز مند به برقراری ارتباط ..اما عقیده من این است که هیچ فردی تا ابد ماندگار نیست همسر، فرزند و…
باید از درون به احساس رضایت درونی برسیم فارغ از هر عاملی که در بیرون است. وابستگی شدید خود به نوعی از خلا درونی حاصل می شود